Kentte Akdeğirmen Mahallesi'nde yaşayan Bayram ve Rukiye Utar çiftinin 2 çocuğundan büyüğü olan doğuştan Serebral Palsi hastası Sezer Utar, 20 yıldır yatağa bağımlı yaşıyor. Annesi Rukiye Utar 20 yıldır oğluna gözü gibi bakıyor. Anne Utar her sabah Sezer'in beslenmesinden günlük rutin egzersizlerine kadar her şeyini eksiksiz yerine getiriyor. Ellerini ve ayaklarında hareket kaybı yaşamaması için günün belirli saatlerinde egzersiz yaptıran anne Utar, oğlu Sezer'i gözünden sakınıyor. Sabah uyandığında Sezer'in kişisel bakımlarını yaptığını söyleyen anne Rukiye Utar, Sezer doğuştan engelli. 3 yaşına kadar gece gündüz ağlıyordu. Çok zor bir çocuktu. Ama şu anda ağlaması kesildi. Mamayla besleniyor ama ek gıda da verebiliyorum. Sezer'e sabah ilk olarak mamasını yediriyorum. Sonra günlük egzersizleri var, onları yapıyorum dedi.
'BEN SEZER'İ CENNETLİĞİM DİYE SEVİYORUM'
İlk başlarda çok zorlandığını ve durumu kabullenemediğini anlatan Utar, Çok ağır depresyonlara girdim. Kendime hep 'Allah'ım niye benim çocuğum' dedim. Ama sonradan şükretmeye başladım. Rabbim böylesini kimseye nasip etmez. 'İyi ki Sezer benim çocuğum, iyi ki cennetliğim' dedim. Bir çok kişi 'ne yaptı ki Allah ona bela verdi' diye konuştular. Bunları duymak benim çok zoruma gitmişti. Ben Sezer'i cennetliğim diye seviyorum. Biz toplum olarak merhametli insanlarız. Allah devletimize zeval vermesin. Her türlü olanak da sağlanıyor diye konuştu.