Ahiret hayatının varlığını ispat etmek isteyen İmam Gazelî, akıllı bir insanın başına gelecek bir  belayı def etmek için bütün ihtimalleri bertaraf etmek istemesine, tedbirli davranmasına şu örneği verir: Bir inşa. Önüne getirilen yemeği yemek üzere iken oradan birisi, ?biraz önce ben bu yemeğe bir yılanın dokunduğunu gördüm, zehrini akıtmış olabilir !? dese şahıs kendisi o yılanı görmemiş olsa bile, o kişinin doğru söylediği ihtimalinden ahreket ederek elini yemekten çeker! Ne olur ne olmaz, belki de adam doğru söylüyordur, tedbirli davranmak iyidir. Aç kalmak zehirlenmekten evladır diye düşünür. Bu türlü ihtimaller üzerine tedbirli davranmaya örnekler çoğaltılabilir.   İmam Gazeli bu örnekleri verdikten sonra can alıcı soruyu patlatıyor: ??Tedbirli davranmaya sevk eden, örneğin yemeğe yılanın dokunduğunu söyleyen şahsın yalan söylemiş olabileceği ihtimaline karşı ?belki de doğru söylüyordur?, kim bilir, tedbirli davranmakta hayır var diye düşünürsün de, 124 bin peygamberin, milyonlarca alimin, aklı başındaki bunca insanın, düşünürün uyarılarını neden ciddiye almazsın ve Ahiret hayatı için hazırlık yapmazsın!? Sen bir tek şahsın uyarısını ciddiye alıp, belki doğru söylüyordur, yemeğe yılan zehir katmış olabilir diye tedbirini alıyorsun da, neden 124 bin peygamberin asırlarca yaptığı uyarıyı, milyonlarca alimin yaptığı ikazı ciddiye almıyorsun; sen ne kadar yanlış bir yoldasın değil mi!? ?? Hz. Ali, bir dinsizle tartışır: Adam ahiretin varlığını, cehennemin varlığını inkar etmektedir. Hz. Ali de uyarmaktadır. Adamın sabit fikirle davranıp anlamak istemediğini görünce Hz. Ali şöyle der: ?Eğer işin gerçeği senin dediğin gibi ise hem sen kurtulursun hem de biz kurtuluruz. Fakat gerçek benim dediğim gibi ise biz kurtuluruz, sen yanarsın, ebedî azapta kalırsın!?