Çocuğun eğitimini ilk olarak aldığı yer ailedir. Çocuk belli bir yaşa geldiği zaman ise okumaya, çevresindekileri merak etmeye ve sorgulamaya başlar. 4,5,6 yaşlarını kapsayan anaokulu sürecinde çocuklar çeşitli sorunlarla karşı karşıya kalabilir. Ailesine aşırı bağımlı olanlar, sürekli endişeye kapılan çocuklar, çekingen çocuklar, aşırı hareketli çocuklar vb. olabilir ve bu durum da son derece normaldir. Hayatında hiç ailesinden ayrılmamış çocukların ağlaması, yaramazlıklar yapması, sorunlar çıkarması olağandır. Önemli olan veli , öğretmen ve çocuk işbirliğinin uyum içinde sağlanmış olmasıdır. Anaokulu ya da okul öncesi dönem çocuğun bedensel, duygusal, psikomotor, zihinsel ve toplumsal gelişiminin hız kazandığı, kişiliğinin şekillenmeye başladığı kritik bir dönemdir. Bu dönemde çocuğa en büyük desteği verecek olan ailesi ve öğretmenidir. Anne ve baba çocuğunun okula uyum sağlaması için her türlü fedakarlığı yapmalıdır. Okulun güzel bir ortam olduğunu, orada çok sayıda arkadaşları olacağını, çeşitli oyunlar oynayacağını, güzel etkinlikler yapacağını ve okulun çok zevkli bir ortam olacağını kibar bir dille çocuğuna anlatmalıdır. Öğretmen de sabırlı olmalı ve tüm çocuklara iyi davranmalı, onlara şefkatle yaklaşmalı ve çocukların okula kısa sürede ısınmasını sağlamalıdır. İlk bir aydan sonra zaten çocuklar ve öğretmen kaynaşmış oluyor. Nadiren de olsa kimi çocuklar geç uyum sağlayabiliyor. Bunun için de sabırlı olmak ve çocuğu koşulsuz sevmek gerekiyor. Bu zorlu süreçte kaygılı olan çocuğu iyi yönetmek ve kaygısını en aza indirmek önemlidir. Okula uyum sağlamayan çocuklar için anne ve babalar ihtiyaç halinde bir uzmandan yardım almalıdır.