Öyle alışmıştım ki rüyalarına birlikte geçmişti sanki koskoca bir yüzyıl… Ayrılığınla artıyor yalnızlık korkularım, kâbusuna dönüyor, bütün hayatım… Bir deryadayım; üstümde gök kubbe sonsuz, alabildiğine siyah boşluk aşağılarda, düşüyorum bir anda, kayboluyorum karanlıklarda… Çığlıklar taşıyor dudaklarımdan gayesiz batıp çıkıyorum boğuluyorum korkudan… Üşüyorum, titreten azgın rüzgarlardan amaçsız savruluyorum sağa sola ne olduğunu anlamadan bir aşağı, bir yukarıya öylesine çaresiz… Hesap saatindeyim sanki… Hatalarım, günahlarım, sırayla karşımda… Konuşmak istiyorlar belli ki, sabırsızlar, yüzleşeceğiz hepsiyle, kurtuluş yok, yaşanmış bir zamanı; dakikalara, bilinmez belki saniyelere sığdıracağız… Uçsuz bucaksız sonsuzluk, dümdüz olmuş yeryüzü… Koskoca alemde arkadaşım; yalnızlığım, tutunacak kimse yok… Kabusta tek umudum bir gönül… İlk karşıma gelen sevgili annem; nur yüzlüm, ak saçlım elinde tespihi, yakaran gözleri… Konuşmuyor, süzülüyor pınarlarından, sadece iki damla merhamet gözyaşı terk ediyor, hiç durmadan… Alelacele konuluyor hemen önüme önce günahlarım, sıralanmışlar alt alta şaşırıyorum; birde de doksan dokuzuncu satırında da “Sen” yazılısın… Bahardı günlerden, içimde tutamadığım çocuklar kadar günahsız sana dair bir “rüya”yı açmıştım… Al al olmuştu yanakların saklı bahçenin açmamış gülü gonca demiştim dudakların, kuğu boyunlu çok güzeldi omuzların, yeryüzünün güzel meleği… Öylesine girmiştin ki hayatıma; adın zikrim, yüzün mabedim, tükenmeyen isyanlarımdı ayrılıkların… Ruhumda yaktığın “aşk ateşi”ydi Sana yazdıklarım… Seni sevmekmiş yegane günahım… Sana verilecek bunlarmış meğer bütün hesabım… Masum ruhumla yöneliyorum yeniden Sana; dualarım, tek dileğim; bir ışık, bir nur; yüzün, umudum; tebessümün… Bir ses, ismimi fısıldıyor, donup kalıyor o anda her şey; bıçakla kesiliyor azgın rüzgarlar… Yıldırımlar susuyor… Bir sessizlik, sesinle huzurdan ayrılıyor karanlıklar deli eden korkular; nalan yüreğimi kaçarak terk ederken, siyahlar içinde çıplak omuzlarına düşmüş saçlarıyla hükümran bir kadın, yıldızım, ihtişamla tutuyor ellerimden… Gözlerine bakamıyorum; takatimi, Sen gelene kadar yollarına döktüm, tükettim, kalmadı mecalim… Bakamıyorum yüzüne, kaybolacak ümitlerime; sensiz bir hayatı söyleyemem, umutsuzluğa dönemem, dayanamam artık, Sensizlik acılarına… Yalvarıyorum, bırakma ellerimi muhtacım Sana, Sevdiğim Sen tek kadınıma…