Dün akşam oturdum Yazdığın hikayeni izledim, Fotoğraflarına baktım, Yelkovan Gece karanlığını Öyle acele kovalamış ki; Kaşına, bir de gözlerine henüz bakmıştım, Tan ağarırken fark ettim, Sabahın kızıl ışıkları dudaklarında?   Gökçe kadın meleğisin dünyamın, Cennet yüzün, Firdevs gözlerinde? Çok yakınım hayatına Dudakların kızıl elma Dokunamıyorum Yanıyorum kor ateşinde? Öyle yücesin ki; Avuçlarında mavi gökyüzü, Eğiliyorum, Yıldızlar gibi gücün önünde? Hali hakikatimi anlattım hep sana Kabul ediyorum artık, Hikayeni okuduktan sonra Gurbet düşüyor artık bana?   Ayrılık hüznü kirpiklerimde iki damla, O da kuruyor düşmeden daha, Hançer olup batsa da kalbime Karanlıkları yırtan sevda çığlıklarım, Bitmeyecek ince sızısıyla Gitmeliyim senden çok uzaklara, Hem de seni hiç yaşamamış gibi Ölüm gibi kaybolmalıyım Sessizce, Silmeliyim, sana dair ezberimdeki bütün düşleri? Dönmemek üzere Kaf dağı ardına bırakmalıyım bütün ümitlerimi, Mutlu olacaksan Çiğnediğin sokaklara Binbir taştan biri gibi döşesinler Nalan yüreğimi?   Elbette bu bir veda değildir sana, Bir eylül esintisine bırakıyorum ten kokunu? Yorulmayı göze aldım Derin bir iç çekişle, Benden toz edip uzaklaştırdığın Toplayabildiğim aklımla Dönüyorum gerilere, Seni tanımadan önceki bir zamana; Nefesinin olmadığı, Unuttuğum, Rüyasız bir hayata, İmkansıza, Başlıyorum dönüş yolculuğuna Sen olmadan tek başına?