Bismillah ile başlayayım sözüme ki nefis karışmasın şeytan alet olmasın muhabbetimize.
Canlar, bugün öyle bir konuya değinecegim ki çağımızın hastalığı adeta...
Ne diyorduk; yol uzun, yol mesakkatli, yolcu azimli...
Bu yolda ayağımıza dolanan "elâlem ne der!" safsatası var. Bunu aşamadığımız sürece yolda kalırız. Yolumuz zaten uzun, meşakkatli ve dikenli...
O halde bugün "elâlem ne der" kaygısından çok Allah(CC) ne der gaygısını yüreğimize koyup yola öyle devam edelim inşaallah...
Peki ya bu sözün Allah'ı unutturmak için şeytanın büyük bir oyunu olduğunu biliyor muydunuz?
O halde kendimize telkinde bulunalım mı?
Şeytanın bu oyununu bozmaya var mısın?
Allah'ım bu saatten sonra elâlemin ne dediği umrumda değil benim için senin ne dediğin önemli diye nefsimize fısıldayalım!
Çok sevdiğim psikolog yazar Beyhan Budak'ın kitabından güzel bir söz paylaşmak istiyorum; "halbuki sen melek olsan, kanat sesinden rahatsız olacak insanlar olacaktır".
O yüzden kıymetli dostum sakın ola insanların ne dediği, ne düşündüğü umrunda olmasın mutlu olmayacaklar, memnun olmayacaklar...!
İnsanoğlunun fıtratında nankörlük var!
Şimdi bu büyük oyuna dur demeye, bu putu devirmeye bugünden itibaren karar verdik değil mi?
Birlikte başka neler mümkün?