Afet-i devran; Göz alıcı halin muhteşem Hangi uzağa gitsen Işıltılı yıldızsın Ruhunla cezbediyorsun? Çağıran güzelliğini seyretmek yetmiyor artık Merakım öylesine büyüyor ki, Dokunmak istiyorum tılsımına, Değse diyorum, sevse tenini ellerim, Biter mi renklerindeki büyülerin? Yoksa kızıl ışığının şiddetine kapılıp, Yok olur, Kaybolur, ben mi giderim? Bazen yükseldiğimi hissediyorum gökyüzüne, Sıcaklığın götürüyor çekiyor hayaline; Çekingen, ürkek geliyorum bir yıldız mesafesi uzağına Öylesine derin bir sessizlik var ki; gecenin karanlığında Göz bebeklerimi kamaştırıyor bakamıyorum ışığına, Dayanılmaz arzular kıvılcım olup sarıyor, Sarıyor her yakınlaşmada daha da çok bağlanıyor Daha çok sokulmamı, Bir nefes kadar yakın, Belli ki dayanılmaz ışığın Maşrıkla mağrip birleşsin istiyor? Titriyor, korkuyorum yaklaştıkça artıyor heybetin, Dalga dalga yayılıyor tebessümün, Mest oluyorum Avuçlarıma sığdırabilsem Yüzündeki tebessümleri İçsem içebilsem de Abı hayat çeşmesi gibi sonsuzluğuna ersem? Işığına hayran Gözlerinde mutluluk denen muammayı fasılasız arıyorum? Tutabilsem diyorum Sığdırabilsem, alsam koynuma Mutluluk denen o ışıltıyı, Sınırsız sevsem Sabırla okşayabilsem, Ve zamanlar dursa Seninle yaşamak buysa Bir alemi masalda Işığında kaybolup gitsem Cennetin gülleri gibi sonsuzluğuna ersem?