-İnsan bir damladır. Lakin onda bir Umman gizlidir. Ya dost kimdir ?  Hz. Ali (ra) Hz.lerinin buyurdukları gibi : ?Senin olmadığın yerde seni savunanlardır gerçek dostların. Kusur görmeden "Ayn-ür Rızâ " İle muhabbetle bakan gözlerdir gerçek dostların. Varlığı güven veren, sözü hakikatı hissettiren, gözlerinde şefkati sunan, varlığı umut kokan dostlar olmalı hayatımızda...   -İnsanlar ceviz gibidir. İçini görmeden, uzun bir yola gitmeden, alış veriş yapmadan, kabuğunu kırmadan, terazinin kefesinde ?dost kimdir? diye tartmadan insanları tanıyamazsınız. Dost, basit kusurları görmeyen, gönülleri inciten küçük kırgınlıkların üzerini örtendir. Dostluk sabırla demlenen, yıllarca karşılıksız hasbi duygularla beslenen, kaybedilmesi zor olan bir haslettir. Bunun aksi hali ise, olgunluğa erİşmemiş, kemalat görmemiş arkadaşlıklardır...   -Siz ömür senetine tevazuyu ilmek ilmek işlesenizde; her yürek gönül heybesinde hakettiği kadarını taşır. Ömür dediğimiz; Doğumla kulağa okunan ?ezân? ile ölümle okunan ?selâ? arasında gizli değil midir ? O halde ! Ayazlar yere inmeden, cemreler toprağa düşmeden, can bedenden ayrılmadan, amel defteri kapanmadan, dostun kıymetini bilmek gerek...   -Er kişi dostunun yüzüne sevdiğini, hasmının yüzüne de sövdüğünü kısık sesle söylemez.. Dost tecrübe edinerek, bedel ödeyerek, fedakarlık yapılarak kazanılır. Bedendeki yara beze sarılır iyileşir; Yürekte ki yara, dosta açılırsa sukuta kavuşur.   -Hayat göz açıp kapatacak kadar kısayken, İnsan sevdiğine değerini kaybetmeden hissettirmelidir. İnsanoğlu maddesiyle iki metrekarelik mezara sığarda; Ruhuyla Kâinata sığmaz. Dost edinmek emek ister, tahammül ister, ömür ister... Dostluk hesabilik kabul etmez. Hasbilik dostluğun nişanıdır.   -İnsan dostunu Allah için sever ve gözetir. ?Hakiki Dost? Çıkar gütmeyen, zor günde terk etmeyen, tartıştığında sırrı ifşa etmeyen, arkadan hançer vurmayan, dar günde çağrılmadan imdata koşan, merdivenleri çıkmak için dostu basamak bilmeyen, fener olup yolu aydınlatandır gerçek dost. Kaybetmeyeceğimiz vicdanımız, karartmayacağımız kalplerimiz, varlığı güç veren dostlarımız olsun.   -Dara düşmeden, beden yara almadan, gündüz geceye galebe çalmadan, kimseye bu da dostumdur demeyin. Zira dost menfaatleri bitene kadar değil, yüreği yetene kadar sizi terk etmeyen kişidir. Dünya serüveninde dosttan zengin servet, ilahi aşktan büyük nimet, insanın salih amelinden daha değerli ibadet, hayırlı evlattan evla cevher yoktur.   Rahmetli Sabri ÖZEY ?Mahallenin Feneri? adlı şiirinde yaşamın su gibi akışını nede güzel haykırmış:   Mahallenin feneri epey yaşlıdır desem; Ne zaman geceleri onun önünden geçsem... mısrasıyla başlayıp...   Ve bir daha yanmadı.. Her gece geçtik üzgün.. Hayat fener gibidir, elbet sönecek bir gün!..   Mısrasıyla biten şiiri dost ve dostluk üzerine zihinlerde derin bir düşünce oluşturuyor. Bu şiiri her dinlediğimde ?Hayat ve Dostluk? üzerine derin hissiyatlara dalar giderim. Allah Zül Celal Hz.leri hatırlı ve hayırlı dostlar edinmeyi ve onlardan her iki dünya için istifade etmeyi nasip eylesin. Vesselam...