Havaların soğuması ile yaz güneşinin artık eğik açılarla gelmeye başlaması, doğadaki rengarenk ağaç görüntülerinin yerini yeşilden kahverengi ve sarı renge bırakması ile sonbaharın gelişi de başlar. Sonbahar her insanda farklı duygular ve izlenimler uyandırır. Bir çiftçi için verimli geçen bir yılsonunda alacağı gelirin sevinci, toprağın son kez sürülmeye başlaması ve gelecek yıla hazır hale getirilmesi, bir şairin gözünden hüzün mevsimi, bir başkası tarafından ayrılık mevsimi, solma, canlılığını yitirme mevsimidir diye daha çok sayıda örnek verebiliriz. Bir öğretmenin ilk atama yerinde görevine umutla, mutlulukla başlaması, bir öğrencinin uzun bir tatilden sonra ilk zil sesine hasret kalması ve hasretinin sonbahar ile sona ermesi, toprağın suya olan özleminin giderilmeye çalışılması, toprak ananın yağmurlarla birlikte gelecek yıla daha bereketli olacağım demesidir. Hareketliliğin, toparlanmanın farklı bir canlılık ve telaşın olduğu mevsimdir güz mevsimi. Son işler, son hazırlıklar yavaş yavaş sona ermeye başlar. Önümüz kıştır artık onun için eli çabuk tutmak gerek. Anneler son bir hızla ve iştahla kışa hazırlık yapar. Turşular kurulur, tarhanalar kurutulur, menemenler yapılır, kışlık bamya ve yeşil fasulyeler haşlanarak buzluğa ya da kurutularak çatıya konulur. Kuş burunu reçeli yapılır, salçalar kaynatılır, üzüm bağlarındaki üzümler toplanarak koca bir tenekede ezilerek suyu çıkarılır ve kışın tahinle yiyeceğimiz o lezzetli mi lezzetli pekmezler kaynatılır. Sonbahar ağaçların yapraklarını dökmeye, yaprakların rüzgar ve yağmurlar ile yere düşmeyi beklediği aydır. Kişinin kendine yeni hedefler, yeni umutlar koyduğu aydır.