Kendisine, iman ve ibadeti ihmal etmemesi söylendiğinde bazı kimseler: ?Benim kalbim temizdir, sen esas buna bak; kimseye zararım yok, içim temiz, kalbim temiz, niyetim temiz !? demektedirler. Yüce Allah, büyük günahlardan kaçınanları överken şu ikazı yapmaktadır: ?Ufak tefek kusurları dışında, büyük günahlardan ve edepsizlikten kaçınanlara gelince, bil ki Rabbin, affı bol olandır. O sizi daha topraktan yarattığı zaman ve siz annelerinizin karınlarında bulunduğunuz sırada dahi sizi en iyi bilendir. Bunun için kendinizi temize çıkarmayın. Çünkü O, kötülükten sakınanı daha iyi bilir.?( Necm, 32). Hiç kuşkusuz ki Allah bizi kendimizden iyi tanıyor. O halde kendimizi övmenin, temize çıkarmaya çalışmanın bir anlamı yok. Bütün eksikliklere , kusurlara, günahlara rağmen ? Benim içim temiz, kalbim temiz, kulluk görevlerimi yerine getirmeme gerek yok !? demenin hiçbir anlamı yok; Cenab-ı Allah ne olduğumuzu biliyor ! O halde bunun doğrusu nedir !? Doğrusu şu:  İman edileceklere iman etmek lazım,  Allah´a kulluk görevlerini yerine getirmek lazım,  günahlardan kaçınmak lazım, Allah´ın aldatılamayacağını idrak etmek lazım, şeytanın her zaman bizi aldatabileceğini akılda tutmak lazım. İşte bütün bunları yaptıktan sonra hala ?kalbim temiz? diyebiliyorsak ne mutlu bize !( Prof. Nihat Hatipoğlu, 9.02.2018 Sabah Gazetesi)