Yukarıda belirttiğimiz üzere, Mevlâna Hazretlerinin bahsettiği, meleklerin özendikleri mü´minlere olan düşkünlüğü o derecededir ki, onların birisinin yaptığı herhangi bir iyilik üzerine  yoğun şekilde dua veya istiğfâr ederler. Bir mü´min insanlara hayır öğretecek olsa, melekler ona dua ederler. Âlim için, göklerde ve yerde olanlarla birlikte melekler de istiğfâr ederler. Yani günahlarının bağışlanması için Allah´a niyazda bulunurlar.Bir mü´min, namaz kıldıktan sonra oradan kalkıncaya kadar melekler onun için ?Allah´ım onu bağışla, ona rahmet et? diye dua ederler. Bir mü´min dua ettiğinde melekler de onun duasına ?Âmîn!? derler.Açıkça anlaşılmaktadır ki, melekler mü´minlerle dostturlar, arkadaştırlar; iman kardeşidirler. Mü´min kişi, dünya hayatı boyunca meleklerin arkadaşlığında ve onların gözetimi altında yaşar; kendisi bundan haberdar olmasa veya unutsa bile meleklerin ona olan ilgisi hiçbir zaman ihmale uğramaz. Bir ömür böyle geçtikten sonra, gizliliğin açığa çıktığı o an gelir. O an, dünya perdesinin kapanıp ebedi hayatın gözler önüne serildiği andır. Mü´min, o sadık dostlarını işte o anda gözüyle görür ve müjdeyi onlardan alır.? (Ümit Şimşek, a.g.e.s. 115-117). Bu ifadeler aslında Fussilet suresinin 30-32. ayetlerinin ve aşağıdaki ayetlerin anlamına uygundur. -?Melekler, onların canlarını iyi kimseler olarak alırken, ?selâm size! Yapmış olduğunuz iyi işlere karşılık girin cennete´ derler? (Nahl,16/32).