O kadar gerçek öyle yakınsın ki; soluduğum nefes, yaşadığım zaman, aklımsın… Ellerin ellerimde ten sıcaklığın, tek bir dudak dokunuşu, hayatsın… Dert değil, uzaklarda oluşun hicran acısı, adına ne deniyorsa özlem mi hasret mi yoksa, yokluğun da olsa; içinde sen olan her şey o kadar güzel ki… Bir türlü duyuramadığım; sahipsiz yakarışlar, yoksul, sessiz çığlıklar hepsi sana diyorum… Gösteriyorum yıldızları başa konmamış taçları hepsi sensin diyorum… Mecnun’un destanında; Leyla, Kerem’in sevdasında; Aslı adını vermişler büyük aşklara… Kelimelerde tükenmeyen sihirli hecelerde bitmeyen bir isim koysunlar bu sevdada artık sana; Rüya… Düşümde, düşlerimde kederlerde, sevinçlerimde öfkemde, mutluluğumda o güzel yüzün takılı göz bebeklerimde… Birlikte daldığımız uykumda veda etmeden yavaşça ayrılıyorsun ya seherlerde kalıyorum sensiz, sıcağınla yatağımda… Şarapnel parçalarına dönüyor darmadağın ruhum… Hüznüm sonbahar ayrılığını her gün yeniden yaşarken içimden asla çıkmıyorsun… Başlıyorum seni ezbere, zikrimdesin, rüzgarların önüne kattığım sesimdesin… Arzusun, isteksin, tenindeki rayiha, dudaklarındaki tebessümle sen hayatsın…