Hintli bir yaşlı usta, çırağının sürekli olarak bir şeylerden şikayet etmesinden bıkmıştı. Bir gün çırağını tuz almaya gönderdi. Hayatındaki her şeyden mutsuz olan çırak döndüğünde, yaşlı usta o´na bir avuç tuzu bir bardak suya karıştırıp içmesini söyledi. Çırak ustasının söylediğini yaptı, ama içer içmez ağzındakileri tükürmeye başladı. ?Tadı nasıl ?? diye soran ustasına, öfkeyle ?Çok tuzlu!? diye cevap verir. Usta, gülümseyerek çırağı kolundan tutup sessizce az ilerdeki gölün kenarına getirip, çırağına, bu kez de bir avuç tuzu göle karıştırıp gölden su içmesini söyledi. Çırak söyleneni yaptı. Aynı soru ile karşılaştı: ?Tadı nasıl? Tuzun tadını aldın mı?? Çırağın, tuzun  tadını almadığını, normal su olduğunu söyleyince, usta, gölün kenarına diz çöküp oturan çırağın yanına oturur ve: -Hayattaki ıstıraplar tuz gibidir, ne azdır ne de çok, ıstırabın miktarı hep aynıdır! Ancak bu ıstırabın miktarı neyin içine konulduğuna bağlıdır. Istırabın olduğunda yapman gereken tek şey, ıstırap veren şeyle ilgili hislerini genişletmektir. Onun için sen de artık bardak olmayı bırak, göl olmaya bak!? der. ALLAH´IM! Kalbime hidayet versen, Semalarda uçar olsam! Yakarışlarımı görsen, Semalarda uçar olsam!   Tüm cihana huzur salsam, Sana hasret, dertle dolsam! Fıtratıma uygun kalsam, Günahlardan kaçar olsam!   Bağımda öten bülbülü, Mis koku saçan sümbülü, Resûl´ün sevdiği gülü, Yüreğimde açar olsam!   Gülümse kara yüzüme, Derman ver yorgun özüme, Razıyım alın yazıma, Has aşkına dûçar olsam!   Oytan´ım ruhun hür gibi, Râb imanın mühür gibi, Rızıklar dökülür gibi, İnfakları saçar olsam!