Kent merkezinde yaşayan Mehmet ve Şerife Çakıcı çifti 2009 yılında evlendikten sonra çok istemelerine rağmen çocuk sahibi olamadı. Çocuk hasreti ile yaşayan çift, 6 ay önce Ulaş ilçesinden henüz 1 günlük olan kuzu aldı. Çakıcı çifti, adını 'Yaren' koydukları kuzuya evlerinde bebek gibi bakıyor. Şerife Çakıcı kuzuyu evin içinde elleriyle beslerken, çevreyi kirletmemesi için de altını bezliyor. Kuzu Yaren, evde çiftle beraber uyuyor. Şerife Çakıcı boş zamanlarında ise sokağa çıkıp Yaren'i gezdiriyor. Şerife Çakıcı, böbrek rahatsızlığı bulunan ve periyotlar halinde hastanede diyaliz tedavisi alan eşi Mehmet Çakıcı'nın ziyaretine Yaren'i de götürüyor.
'BİZE ALLAH'IN BİR LÜTFU'
Çocukluğundan beri kuzuları ve koyunları çok sevdiğini belirten Şerife Çakıcı, Benim çocuğum yok. Bir kızımın olmasını çok istemiştim ama olmadı. Eğer bir kız çocuğum olsaydı adını 'Yaren' koyacaktım. O da olmadı. Ben bekarken köyde yaşıyordum. Kuzularla, koyunlarla büyüdüm. Evlendikten sonra da eşime hep kuzu almak istediğimi söylemiştim. O da kabul etti. Ulaş ilçesinde bir tanıdığımız vardı, koyunu 2 tane kuzusu olmuş. Biri ölmüş, diğerine de annesi bakmamış. Bu kuzu 1 günlüktü. Bana getirdiklerinde küçücüktü. Şimdi ise her şeyine bakıyorum. 6 aydır benimle birlikte. Bu da bize Allah'ın bir lütfu. Bize gelince de adını 'Yaren' koyduk. Şimdi evde çocuğumuz yerine koyuyoruz. Her şeyi ile ilgileniyorum. Yemeğimizi beraber yiyor, birlikte uyuyoruz. Her şeyimiz beraber. Kendi yatağı, her şeyi var. Bazen kendi kendine yatıyor, bazen de bizim yanımıza gelip ayak ucumuzda uyuyor dedi.
