Erhan CEYLAN/
5 Haziran 1950´de Kuzey Kore´nin, Güney Kore´li askerlerin sınırı geçtiğini öne sürerek başlattığı savaşa Birleşmiş Milletlerin çağrısı üzerine Türk gücü olarak savaşa katılan Kore Gazisi Turan Nayır (897), hayatını kaybetti.
Güney Kore´ye yapılan saldırının durdurulması, bölgedeki barış ve güvenliğin sağlanması için katıldıkları savaşın uzun yıllar izlerini silemeyen Gazi Nayır, son röportajını gazetemize vermişti.
15 YAŞINDA ASKERE
İki ay Zara ilçesinde askerlik yapan Nayır´ın hayat hikâyesi de savaş kadar acı. Henüz 3 yaşındayken annesini, 9 yaşında iken babasını kaybeden Nayır, 15 yaşına kadar ablasının yanında kaldı. Evli olan ablasına daha fazla yük olmak istemeyen gazi, 15 yaşındaki iken yaşını büyük gösterip askere gittiğini bildirmişti.
Yaklaşık 8 yıl önce hayat arkadaşını da kara toprağa veren Gazi Nayır, gazetemize verdiği röportajda şu ifadelere yer vermişti;
?Vatani görevimi yerine getirirken Kore Savaşı başladı. Ülkemiz asker göndereceğini açıkladıktan kısa bir süre sonra bir bölümü gönüllü bir bölümü kurayla çekilen askerler Kore´ye gönderildi. Benim ismim kurada çıkmıştı. Türkiye´den 7 bin küsur kilometre mesafedeki bu ülkeye gemi ile 27 günde ulaştık. 37 subay, 26 astsubay ve 658 er olmak üzere toplam 721 şehit verdiğimiz Kore Savaşı´na 1950 yılında 3. dönem sıhhiye çavuşu olarak katıldım. 3 Cephede gece gündüz çatışma vardı. Kan gövdeyi götürüyordu. Sıhhiye çavuşu olduğum için birçok kez ateş altında kaldım. Bu sıralarda düşman askerlerinin hedefi olmuş ve gelen mermi ile kulağımın bir kısmı ile duyma yetisini de kaybettim.
TÜRK ASKERİ GERİ ÇEKİLMEZ
Kore´de halk fakirlik çekiyordu. Fakat Birleşmiş Milletlerde (BM) görev yapan tüm askerlerin yiyecek ve içecek sıkıntısı yoktu. Biz Türk askerleri Kore topraklarını kendi toprağı gibi bilip öyle savaştı. Hiçbir zaman ateş altında kalsak bile çekilmedik. Şehit, yaralı ve kayıp asker sayımız da bunu ispatlıyor zaten. Türk askeri çekilmez. Allah Allah nidalarının yükselmesi cephede düşmanları adeta titretiyordu. Herkes Türk askerlerinden bizlerden korkuyordu. Çünkü bizleri, ?Kahraman, cesur ve biraz da deli´ olarak tanımlıyorlardı. Öyleydik de. Çünkü biz korkmuyorduk. Bir gün yaralı taşıyorduk. Aşırı derecede yağış vardı. Direksiyon hakimiyetimizi kaybetmemiz nedeniyle şarampole yuvarlandık. Araç içerisinde çok sevdiğim asker arkadaşlarımdan Yaşar, bana sesleniyordu. Turan hala yaşıyor musun? Diye. Göğüs kısmından itibaren vücudumun bir araç altında kalmış ve nefes almakta dahi zorlanıyordum. İşte bunu hiçbir zaman unutamıyorum. Aslını isterseniz 3,5 yıl askerlik yaptığım dönemi hiç unutamadım. Bazen insanlar Kore bizim değildi neden savaştık? Neden şehit verdik o topraklarda diyorlar. Birincisi bizlerin sayesinde ülkemiz NATO´ya girdi. İkincisi biz NATO´ya girmesek bile orada insanların çığlıklarını ülke olarak duymamazlıktan gelemezdik. Biz yardımsever bir ülkeyiz. Biz karşılık beklemeden insanlık için can veren kahramanlarız. Bu sebeple yaşadıklarımızı unutmuyoruz.?
Askerden geldikten sonra dayısının kardeşi ile evlenen ve bu birliktelikten 4 kız çocuğu olan Nayır, kansere yakalanan hayat arkadaşını yaklaşık 8 yıl önce kaybetmişti.
