Ne mucizedir değil mi? Anne olmak hatta çocuğunun da anne olduğunu görmek. Roller zamanın insafsızlığı içerisinde değişiyor. Ama eminim ki karnına vurduğum ilk tekmeden itibaren iki kişilik yaşıyorsun hayatı. Onunla yedin onunla uyudun. Yani benimle. Doğum sonrası aldığında kucağına, ellerinden hiç gitmesin, tıpkı karnında olduğu gibi sana bağımlı kalmasını istedin. Benden vazgeçemedin, bende vazgeçemedim. Kim bilir kaç geceler ayaklarında salladın beni, kaç geceler uykusuz kalıp, benim gözümü kapatmamla sende uyuyakaldın. Senle ben bu dünyayı paylaşmaya başladığımız günden beri beraber üretiyor, beraber tüketiyoruz. Geçerken hayatın farklı yollarından birbirimizin kusurlarını görmedik, karşılıklı olarak birbirimizin yeteneklerini fazlasıyla abarttık. Birbirimize sahip çıktık toz kondurmadık, yeri geldiğinde kimseye ezdirmedik. Benim için dünyanın en iyi annesiydin, senin içinse ben dünyanın en iyi evladıydım herhalde. Her sıkıntımda başucumda olacağını bilerek güvenle büyüdüm, ayakta kaldım. Koklaşırken zamanın hızı fark edilmedi ikimizce. Bir de baktık senin kollarında olan ben büyümüşüm, hayatın acımasız çarkına kapılı vermişim. Ve o gün anladım ki anlattığın masalların gerçek yaşamla ilgisi yokmuş. Yalan söyleyince burnum uzamıyor, bayılınca bir prens gelip beni öpmüyor. Yaşamın değiştiğini değerlerin eskisi gibi olmadığını anladım ama sana söyleyemedim. Anlamanı bekledim. Sen ve ben her kuşağın yaşadığı ikilemi yaşamaya başladık. Sen zamane gençlerinin tavırlarından yakınırken, ben ilginden her şeye müdahalenden boğulduğumu fark ettim. Çatıştık çoğu zaman. Sen eş dost çocuklarını, bense onların anne babalarını sana örnek gösterdim. Ve sen bizim çocukluğumuzda diye başlayan cümleler kurdun. Zalim dünya şimdi de ben aynı cümleleri kuruyorum. Doğuyor, doğuruyor ve bir gün gideceğini bile bile ömrünü karşılıksız veriyorsun. Yerinde durmayan zaman akıp gitti elimizden. Benim için tek başına kanat çırpma, tek başına her şeyle mücadele etme vakti gelmişti. Senin içinse bol bol özlem dolu anlar, bir telefon sesiyle büyük mutluluklar yaşanmaya başlamıştı. Albümdeki fotoğraflar yaşananların somut izleri. Onlarla ortak noktamız çıkıveriyor. Onlarla konuşup onlarla gülüşüyoruz, onlarla ağlaşıyoruz. Artık birbirimizden gözyaşlarımızı bile gizliyoruz. Anne biz düşe kalka birlikte büyüdük farkında mısın? Şimdi daha iyi anlıyoruz birbirimizi. Çünkü benimde çocuklarım var şimdi. Onlarla gülüşüyor onlarla çatışıyorum. Ve yaşamın değiştiğini, eski tecrübelerin çoğu zaman geçersiz olduğunu ben de çocuklarımdan gizlemeye başladım. Kuşaklar sürekli çatışıyor, galiba bundan sonrada böyle olacak. Ama bildiğim bir şey var ki senin sevginden mahrum kalmak istemiyorum. Ne kadar büyüdüysem de, ben de anne olmuşsam da sana ve senin sevgine hala muhtacım. Sen yanımda olmadığında seni özlüyor ve sensizliğe dayanamıyorum. Bu yüzden bu anneler gününde sana çok ama çok uzun sağlıklı ömür diliyorum… Anneler günün kutlu olsun… Seni çok seviyorum.