Yaşı ilerlemiş büyüklerimizin, her Ramazan hatırladığımız cümlesi: "nerde o eski ramazanlar". Çağa, teknolojiye ayak uydurarak, örf ve adetlerimizden uzaklaşmamızın sonucu her sene yavaş yavaş kaybedilen Ramazan ruhunun özlemini anlatan o cümle.
Her sene yavaş yavaş koptuğumuz Ramazan ruhundan bu sene öyle bir kopmak zorunda kaldık ki, ?Nerde o eski Ramazanlar´ sözü hiç bu kadar tanıdık olmadı.
Tüm dünyada, hayatın tüm alanlarında etkisini gösteren Koronavirüs salgını Ramazan ayının da çok farklı geçmesine neden oluyor. Kabe boş, pek çok Müslüman yakınlarından uzakta yalnız iftar açıyor. Şenlik havasında geçen toplu iftar yemekleri, Ramazan ayının baş tacı Teravih namazı?
Ve daha nice insan ruhunu besleyen nimetler... Her sene kendi elimizle uzaklaştığımız bu nimetlerden bu yıl öyle bir uzaklaştırıldık ki?
Allah C.C. yüce kitabı Kuranı Kerim´in 75 ayrı ayetinde düşünmemizi emrediyor. Bu nimetlerin elimizden alınması hususunda herkes şapkasını önüne alıp düşünmesi gerekli. Toplumu, etrafını, konu komşusunu değil; kendisini düşünmesi, vicdanına dokunması, kendini eleştirmesi gerekiyor.