Şeriat-ı İslamiye, akli bürhanlar üzerine müessestir.
*
Gözüm, aklım, fikrim var deme hepsini öldür !
Sana çöl gibi gelen, O´(s.a.v) göl diyorsa göldür! *
Söyleyene bakma, söylediğine bak.
*
İnsanları iki şey helak eder. Biri malın fazlalığı, biri de sözün fazlalığı.
*
Kalbin ilacı beş şeydir:
Tefekkür için Kur´an okumak, karnı boş bırakmak, geceyi ihya etmek, seher vaktinde yakarıp dua etmek ve salihlerle oturup kalkmak.
*
Cömert kişinin adeti her mevsimde ihsan, iyilik ve yardım, alçak kişinin ki her zaman gazap ve hüsrandır.
*
Övülmekten hoşlanan kimse, kendini öven gibidir.
*
Nefsine mağrur olan kimse zillet ve hatadan kurtulmaz. Akıllı kişi barış halinde olduğu düşmanına dahi vefalı olur. Fakat ona çok güvenmez.
*
Kim sana nasihat ederse seni sevmiş demektir. Sana yağcılık yapan kimse seni aldatmış demektir. Nasihatini kabul etmeyen kardeşin değildir.
Kişiye ayıp olarak çok ayıplayıcı olması yeter.
*
Bir feylesofa;
Seferi en uzun süren insan kimdir diye sorulmuş. O da:
Kim dost aramaya çıkmışsa odur, demiş.
*
Ahmak bir kul, cahilliği ile günahkarın düştüğünden daha büyük musibetlere düşer. İnsanlar ancak akılları kadarınca Rablerine yaklaşırlar.
*
Üç kimse, ancak şu üç şey ile bilinirler. Kahraman kimse harp zamanı, halim,selim kimse gazap zamanı, cömert kişi de senin ona ihtiyaç duyduğun zaman bilinir.