Bana mı öyle geliyor, yoksa genelde mi böyle. Ama ben son günlerde hangi işi yaparsa yapsın, ne kadar yüksek maaş alırsa alsın, büyük bir çoğunluğun mutsuz olduğunu düşünüyorum.
Mesleğim gereği birçok kişi, meslek erbabı ve kuruluş yetkilisi ile de görüşünce herkesin geleceğe dair görüşlerinin hiç de olumlu olmadığını görüyorum.
Tabii, gazetecilik mesleğini yaparken kendimize ait sosyal medya, haber sitesi ve haber grubunda yayınladığımız reklam ve ilan sayısındaki düşüş de bize bunu ispat ediyor.
Öyle ki, bırakın şahısları, küçük ve orta işletmeleri, ulusal kanallarda reklam veren firmalar dahi gelirlerinin eskisi gibi olmadığını söyleyerek, her zamanki gibi gazete aboneliğini, haber sitesi ve sosyal medya desteklerini tasarruf tedbirlerini ileri sürerek ya iptal ediyor, ya da en minimum seviyeye indiriyor.
Velhasıl, durum böyle olunca "Al ver-ekonomiye can ver" sistemi de çalışmıyor ve hiçbir şeyin de eskisi gibi "tadı-tuzu" kalmıyor.
Ulusal kanallarda benim zaten vatandaşı uyuttuğunu yani dünyayla bağlantısının sıfırladığını iddia ettiğim yarışma programları bile artık bu "tatsızlık-tutsuzluk" nedeniyle izleyici kaybı yaşıyor.
Öte yandan; yaşanan bu "tatsızlık-tutsuzluk" her iki cinsiyet yani kadın-erkek ayrımı yapmaksızın evlenme programlarından aldatma ve boşanma programlarına dönmüş durumda.
Neden ve niçin böyle oldu?
Neden ve niçin kimse işinden, gücünden memnun değil?
Neden ve niçin birbirimizi anlamamaya, dinlememeye, nişanlımızı, sevgilimizi, eşimizi, çocuklarımızı, aile bireylerimizi ve sonunda da kendimizi katletmeye kadar getirdik bu durumları?
Hangi haber programını açarsam açayım kötü bir haber veya olumsuzluk, yaşamın tadı-tuzu mu?
Cidden hiçbir şeyin "tadı-tuzu" kalmadı mı diye düşünmeye devam ederken; babasının sağlığı için futbol yaşantısına nokta koyup karaciğerini veren bir kardeşimizin var olduğunu görmek beni biraz olsa mutlu ediyor.
Sonrasında sosyal medyada da viral olan bir moto-kurye kardeşimizin yoğun kar yağışına rağmen müşterisinin "Yemeğini sıcak getirmek" için çalışmasının haberi içimi daha da ısıtıyor.
Her zamanki gibi bir yazımın daha sonuna gelirken; siz değerli okurlarıma hayattan en iyi tadı almalarını temenni ediyor; sağlıklı ve mutlu günler dileyerek Allah'a emanet ediyorum.