Beyazıt-ı Bestami Hz. Mekke´ye Hacca gitmiştir. Kabe-i Muazzamayı tavaf etmiş; Hac farizesini yerine getirmiş; Kabe´nin duvarına dayanmış dua etmektedir.Birden elinde onlarca yular olan birisini görmüş; bunun iblis olduğunu anlamıştır.
- Ey şeytan, sen ne arıyorsun burada, Allahu Tealâ´nın evinde? demiştir. Şeytan, elindeki yularları gösterip:
- Benimkileri serbest bıraktım, tavaf yapıyorlar. Der.
- Ben de var mıyım onların içinde? diye sorar Beyazıt-ı Bestami.
Şeytan şöyle bir bakar, gülümser, küçümser ve;
- Sen yoksun! Sana yulara gerek yok, ben sana yularsız da binerim der.
Beyazıt-ı Bestami, Hac farizesini ifa ve ikmal eder; köyüne dönmek üzere yola revan olur. Bir yerde akan bir suyu geçer, çayın kenarında dinlenirken karşı tarafta, ağacın altında aksakallı, pir görünüşlü bir ihtıyar adam görür. Selam verir ve orada neden bekleyip durduğunu sorar. İhtiyar adam Hacdan döndüğünü, köyüne gittiğini, fakat şu dereyi geçemediğini söyler. Beyazıt, ihtiyara, sırtına bindirip dereyi geçirmeyi teklif eder ve öyle yapar. Tam derenin ortasına gelince sırtındaki ak sakallı, pir görünüşlü ihtiyar adam:
- Hatırladın mı? Ben sana dememiş miydim,? Ben sana yularsız da binerim? diye der.
Unutmayalım ki, şeytan her yerdedir; bizi etkilemeye, yönlendirmeye, kötü yola sevk etmeye, yularlı veya yularsız sırtımıza binip idare etmeye çalışmaktadır.!
