Hz. Hüseyin, bir adamın kendisi hakkında ileri geri, hoşlanmadığı bir şeyler konuştuğunu öğrenir. Bunun üzerine Hz. Hüseyin içi taze hurmalarla dolu bir tepsi hazırlayıp adamın evine gelip kapıyı çalar. Kapıyı açan adam Hz. Hüseyin´i bir tepsi taze hurma ile görünce:
- Ey Peygamber´in torunu bu nedir? diye sorar. Hz. Hüseyin de :
- Bunu al, sana getirdim. Hakkımda kötü şeyler söyleyerek iyiliklerini bana hediye ettiğini öğrendim. Ben de yaptığın bu iyiliğin karşılıksız kalmasın diye sana bunları getirdim. Demiş. (Cevdet Kılıç, Bilgelik Hikayeleri, s.96)
ÇOBAN ERENLER
Çobanın elinde sopası gider?
Ruhunda hep hüzün, kalbinde keder,
?Lâ ilâhe illallâh!? var dilinde,
Koyunları sayısınca zikreder!
Çobanın sarığı dövme keçeden,
Kırlara vurur sürüyü geceden,
Yıldızlara bakıp tefekkür eder,
Ol, Kur´an okur heceden heceden!
Çobanın çarığı sağlam deriden,
Gıybet etmez ileriden-geriden,
Kalbi temiz Rabbe-Resûl´e bağlı,
İbadeti tam, korkmaz cin-periden!
Çobanın kavalı sızlar ve inler,
Bu sesi yakarış sayar tüm dinler,
Ruhu ilâhî aşkla yanık herkes,
Hayrandır: insanlar-melekler-cinler!
Çobanın ruhu arınmış kirinden,
Tefekkür eder derinden derinden,
OYTAN´ım, samimi muhabbet bekler,
Çoban kılığında gönül erinden!
