İnsanın geleceğe dair düşüncelerini, tasavvurlarını, niyetlerini anlatırken daima İnşallah! demesi gerekir: Cenab-ı Allah, bu konuda son derecede çarpıcı ve etkili bir şekilde ikazını ve tenbihatını şu ayetlerde yapmaktadır: “Hiçbir şey hakkında da sakın ‘Ben bunu yarın muhakkak yaparım !’ deme.!”(Kehf, 18/23). “Ancak ‘Allah dilerse yapacağım de’. Unuttuğun zaman Rabbini an ve ‘Umarım Rabbim beni, bundan daha doğru olana ulaştırır’ de ! ”(Kehf, 18/24)
“Allah’ın izniyle” demiyor, bir istisna da yapmıyorlardı” (Kalem, 68/ 18)
Yukarıdaki ayetlerde Hak Tealâ’nın da ikaz ettiği; bu ikaza kulak asmayanları eleştirdiği gibi, insanoğlunun, Ben gelecekte şunu yapacağım, bunu yapacağım, oraya gideceğim, satın alacağım, işimi büyüteceğim, evleneceğim, çocuk sahibi olacağım v.s.! gibi tasavvurlarını, düşüncelerini, niyetlerini, söylerken mutlaka “İnşallah!” veya “Allah’ın izniyle” demesi gerekir; aksi halde işi rast gitmez! İnsanoğlunun ne kadar âciz, ne kadar zavallı, ne kadar küçük ve önemsiz bir varlık olduğunu; tıbbın ve tekniğin bütün gelişmişliğine rağmen canlı ve cansız varlıkların yapısının, uzaydaki astronomik olayların, yıldızların, evrenin büyüklüğünün, insan ruhunun, vicdanının, beyninin v.b. hakkında hala hiçbir şey bilmediğini; bir çiçeğin bir yaprağını dahi yaratamadığını açıklamaya gerek yok. İnsan, Cenab-ı Allah neye izin verirse, ne kadarına izin verirse ancak onu yapabilir. Şu halde mü’minin bu bilinç içinde olması ve davranması zorunludur. Aksi halde, “şunu yapacağım, bunu alacağım, ona karar vereceğim, şuraya gideceğim v.b.” sözler sarf etmesi kendisinde bir güç görmesinin, kendisinin Cenab-ı Allah’tan ayrı ve müstakil olarak davranabileceği anlamı taşır. Kendisinin Allah’ın iznine, yardımına ihtiyaç duymadığı anlamına gelir! Bu da Allah Tealâ’nın çok içerlediği, hiç sevmediği kibirdir! Kibirlenmektir!
Böyle bir davranışta bulunan kişinin işi rast gitmez; teşebbüsünde, eyleminde, kararında olumlu, başarılı ve bereketli bir sonuç alamaz.
O halde her adımda, her kararda, her teşebbüste, her tutum ve davranışta mutlaka “İnşallah!” veya “Allah’ın izniyle” demek gereklidir, yararlıdır. Her şey bir tarafa, bu tek kelime, insana moral verir, işinin rast gideceğine, olumlu ve bereketli bir sonuca kavuşacağına inanç verir.
UTANMASIN MEZAR TAŞIN!
Gel dostum dene,
Gözlerini yum,
Bir ömür boyu atan kalbini dinle,
Taa derinlere in ruhunda,
Aklında hisset Allah’ı !
Sımsıkı sarıl,
Kaç olursa olsun
Yaşın !
Tüm işlediğin günahlardan arın,
Nasuh tövbesi ederek Doğru yola gir!
Günahsız bir hayat yaşa,
Rabbinin rızasını kazan,
Utanmasın senden,
“Fatiha” isteyen mezar
Taşın!
OYTAN’ım gönül gözünü aç,
Kulluk görevlerini iyi yap,
Namazla-niyazla
Alnın asla aşınmaz ,
Yüzün ak olsun,
Mahşerde yere düşmesin
Başın!
