İnsanlar vardır, mahşer gibi kalabalık yerlerde bile yalnızlık duygusu çekerler. İnsanlar vardır, cennet gibi güzellikler içinde huzursuz ve mutsuz olurlar. Çünkü onlar, gönülden istedikleri kimseyi yanlarında bulamazlar. Bunun tahassürü içindedirler. Gördükleri cennet gibi güzellikler içlerine sinmez.
Ahhh, "O da yanımda olsaydı!" diye içlenir, hayıflanırlar.
İnsanın yalnızlık duyması, cennette bile olsa acıdır. Kendi gurbette, gönlü sılada olanlar, hep bunun acısını çekmişlerdir. Kendini yalnız ve gurbette hisseden şairler, bu duyguyu içleri yanarak dile getirmişlerdir.
Ne Talas, ne Tekir avutmaz beni,
İçimde bu hasret olduktan sonra,
Cenneti verseler neyime yarar?
Can, canandan ayrı olduktan sonra.
Diyen kimse, bu acı içindedir. Kalabalık içinde yalnızlık çeken bir insan için Talas ve Tekir yaylası güzelmiş, cennetten bir parça imiş, insanın içine sinmedikten sonra neye yarar? Çünkü can, canandan ayrıdır.
Gönlümün sultanı yoksa yanımda,
Ayrılık ateşi yanar kanımda,
İrem bağlarının bir kenarında,
Böyle garip, öksüz olduktan sonra.
İşte bu duygu, bir yalnızlık ifadesidir. Gönül sultanı olmadıktan sonra insan, irem bağlarında olmuş, bir garipten, bir öksüzden ne farkı vardır? Bu güzellikler içine siner, bunlardan, buralardan zevk alır mı?
Ayrılık boynumda yağlı ip gibi,
Uzakta kalmışım yalnız sap gibi,
İçsem fayda etmez zevki hap gibi,
İçimde bu hasret olduktan sonra.
Ayrılık, idam mahkumunun boynundaki yağlı ip gibidir. Sevdiği uzakta, kendisi kalabalık içinde yalnız kalmış sap gibidir. İçinde hasret ateşi kor gibi yanmaktadır.
Gülüp eğlenemem ben ondan ayrı,
Kestim umudumu sefadan gayrı,
Cansız yaşamanın olur mu hayrı?
Ölüden hiç farksız olduktan sonra.
Gülüp eğlenmek bile, hasreti duyulan kimse ile beraber olunca mümkündür. Aksi, umutsuzluk, ölüden farksız bir yaşam biçimidir. Bu duyguların sahibi, "Canansız yaşamanın olur mu hayrı?" diye sorar. O, bu duygular içindedir ama, canan ne duyar ne hisseder kim ne bilir? Bu duygu sahibinin duyduklarını duyar, bunları yaşar mı? Yoksa, bu duygular onun umurunda bile değil midir?
Canan da böyle mi, sormayın bana,
Onun duyguları kendinden yana,
Sevenini atıp yada, yabana,
Halini anlamaz olduktan sonra.
Acı olan, hüzün veren işte budur. O, gezip dolaştığı yerlerde aynı duyguları duyar, yaşar mı? Seveninin halini anlar, bu olumsuzlukları ortadan kaldırmak için bir çaba gösterir mi bilinmez.
O da onun duygularının tezahürüne bağlı olan bir şey değil midir?
Duygu beraberliği içinde olanların, başka türlü bir duygu içinde olması mümkün mü?
