Putların sadece isimleri değişti;
Menat yerini para ve şehvete,
Uzza yerini siyasete ve şöhrete,
Hübel yerini din adına kandırmaya,
Lat yerini sömürüye bıraktı.
Artık taştan ve tahtadan putlar yok;
Et ve kemikten putlar var!"
…
Yukarıdaki ifade 20. yüzyılın bence en önemli feylesoflarından biri olan İranlı sosyolog, düşünür ve yazar Ali Şeriati’ye ait. Ali Şeriati, İran’daki devrimin en önemli öncü aktörlerinden birisi hiç şüphesiz.
Düşünceleri, dile getirdikleri, ifadeleri nedeniyle hapsedilen, en sonunda da bir suikast ile öldürülen Ali Şeriati İslam’a bakışı ve yorumları nedeniyle moderndir ve gelenekçilikten uzak olduğu gibi gelenekçi görüş ve kesimlere eleştirel yaklaşır. İslami düşünce dünyasında her zaman tartışmalara konu olmuş ve çoğu kez de mezhepçi tartışmaların hedefinde olmuştur.
Yazının başındaki sözleriyle de İslam Sosyolojisinde yeni bir çığır açmış ve Müslüman geçinenlerin geldiği noktayı en cesurca şekilde ifade etmiştir.
…
Tevhit inancına sahip olanlar için hiç şüphesiz ki Allah’tan başka tapınacak ilahi bir güç olmadığı gibi Allah’ın yerine herhangi bir şeyi koyma çabası da şirktir.
Bugün insanlar iman yönünden sadece Allah’a tapsalar bile fiiliyat bakımından maddeye tapar bir hale geldiler. Yaşamlarındaki kendilerince en kutsal değerler para, şan-şöhret, makam-mevki, mal-mülk, yatlar-katlar, güç-iktidar oluverdi. Bilmeden belki de bilerek nesnelere ve güce tapmaya başladı insanlar.
Kazanma hırsı ve güç elde etme arzusu insanları artık modern putperestlere evirdi. Erich Fromm’un “Putlar yalnızca taştan ve ağaçtan yapılmaz. Sözcükler put haline getirilebilir, makinalar put haline getirilebilir, önderler, Devlet, İktidar ve Siyasal gruplar da put haline getirilebilir, öyle ki Tanrı bile put haline getirilebilir” ifadesinde olduğu gibi insanlar kendi Tanrılarını yine kendileri inşa etmeye başladı. Kendi oluşturdukları Tanrıların hiçbir şekilde eleştirilmesine, aleyhinde söz söylenmesine de müsaade etmediler.
Bu modern putperestler Tanrılarını da sık sık değiştirdiler. Güçlü bir Tanrı bulunca eski Tanrılarını unuttular. Gerçek Tanrı’nın emir ve hükümlerini bir kenara bırakıp kendi yarattıkları putların istek ve arzularını yerine getirmeye başladılar.
Hatta öyle ki artık kendi yarattıkları Tanrıları birbirleriyle yarıştırmaya, “Senin Tanrın kötü benim Tanrım iyi” demeye bile başladılar. Yunan Mitolojisindeki Tanrılar Savaşı aradan geçen binlerce yılın ardından yeniden peydah oldu.
…
Şimdi bu insanlar putların önünde eğilmiyor diye putperest olmadıklarını mı sanıyorlar?
