Nesâî ve Hakim´in rivayet etmiş olmasına göre, Peygamberimiz(s.a.s): ?Kur´anda 30 ayet olan bir sûre vardır ki bağışlanıncaya kadar sahibine şefaat eder. Bu, Mülk sûresidir.?; ?Mülk sûresi, el-mâniadır. O kurtarıcıdır, kabir azabından kurtarır.?; ?Kim bir gecede Mülk sûresini okursa Allah ondan kabir azabını men eder.? Buyurmuştur.(Tirmizi, Fedâilü´l Kur´an,9)
PEYGAMBERİMİZİN KÖTÜLÜĞE
KARŞI SABRI.
Kötü davranışlara karşı Peygamberimizin ne kadar sabırlı olduğunu İbn-i Mes´ut şu olayla anlatmıştır: ?Bir defasında Peygamberimiz Kâbe´nin yanında namaz kılıyordu. O sırada Ebu Cehil ve adamları orada oturuyorlardı. Bir gün önce orada bir deve kesilmişti. Ebu Cehil-Allah´ın lâneti üzerine olsun- ?Hanginiz şu deve işkembesini kaldırır ve Muhammed secdeye varınca onu ensesine atıverir.?? dedi. Bu söz üzerine en mel´unları fırlayıp işkembeyi secdedeki Peygamberimizin boynuna atıverdi. Arkasından kahkaha ile hep beraber güldüler. O sırada ben ayakta duruyor ve olup bitenleri seyrediyordum. İçimden: ?Keşke cesaretim olsa da işkembeyi onun üzerinden atabilsem ?dedim. Peygamberimiz ise hiçbir şey olmamış gibi secdesine devam ediyordu. O sırada bir adam koşup durumu Fatıma´ya bildirdi. Fatıma o sırada küçük bir kız olmasına rağmen koşarak geldi ve işkembeyi babasının boynundan atıverdi; arkasından da Ebu Cehil ve adamlarına ağır sözlerle çıkıştı. Peygamberimiz, namazı bitince üç defa yüksek sesle: ?Allah´ım, kureyşlileri sana havale ediyorum! Allah´ım, Ebu Cehil´i, Ukbe´yi, Utbe´yi, Şeybe´yi sana havale ediyorum !? diye onlara beddua etti. Allah´a yemin ederim ki, Peygamberimizin adlarını saydığı bu kimseleri Bedir Savaşı sırasında kendi gözlerimle ölüler arasında gördüm.?( Ebûl-Leys Semerkandî, Sohbetler,s.240)
İLK İBADET EVİ
Din- inanç ağacının esas dalları,
Kâbe´ye çıkıyor tüm dünya yolları,
Namaz-oruç-zekât ve Hac´dır balları,
Şeriat gülzarında gül olmak gerek!
Müminlerin nefsi çarmıha gerilsin,
Bencillik testileri hemen kırılsın,
Şah-ı Resul bulunup sözler verilsin,
Tarikat bağında has kul olmak gerek!
Rüzgâra binip Arafat´a gidilsin,
Arş-ı Âlâ, el açıp dua edilsin,
Âh´la mercan gibi gözyaşı dökülsün,
Marifet´le zikreden dil olmak gerek!
İnancı zayıf-cahillere uyulmaz,
İnsan-ı kâmil sohbetine doyulmaz,
Yol doğru olmazsa menzile varılmaz,
Hakikate çıkan has yol olmak gerek!
Hayat bir rüzgâr has hızla esip geçiyor,
Vadesi yeten ol âleme göçüyor,
Ne ekerse ahrette onu biçiyor,
OYTAN ?ım sana has kol olmak gerek
