Bir adam, Peygamber Efendimize (s.a.s) salavat getirmekten gafil idi. Bir gece Peygamber´i (s.a.s.) rüyasında gördü. Resulü Ekrem, adama hiç iltifat etmedi. Bunum üzerine adam:
-Yâ Resulallah, bana kızgın mısınız? Niçin bana bakmıyorsunuz? Diye sordu.
Peygamber Efendimiz ise:
- Hayır ama, ben seni tanımıyorum diye cevap verdi.
- Beni nasıl tanımazsınız? Ben sizin ümmetinizden bir ferdim. Alimlerin anlatmasına göre siz ümmetinizi babanın oğlunu tanıdığı gibi tanırmışsınız.
- Doğru söylemişler, ancak sen salavat getirmekte beni hatırlamıyorsun. Ben ümmetimi bana getirdikleri salavat kadar tanırım, buyurdu.
- Adam uyandı ve her gün yüz defa Peygamber (s.a.s.)´e salavat getirmeye kendine söz verdi ve uyguladı. Bir süre sonra Peygamberimizi tekrar rüyasında gördü. Bu defa Efendimiz, O´na: ?Seni şimdi tanıyorum ve sana şefaat edeceğim.? Buyurdu. (İmam-ı Gazelî, a.g.e.s49)
